4 Δεκ 2017

Δημητσάνα - Αρκαδία


Η Δημητσάνα είναι  χωριό της Πελοποννήσου στο Νομού Αρκαδίας, με πλούσια ιστορία κατά τους χρόνους της επανάστασης του 1821. Είναι χτισμένη πάνω σε λόφο σε 950 υψόμετρο, με θέα προς την πεδιάδα της Μεγαλόπολης και τον Ταΰγετο.
















1 Δεκ 2017

Κακή Θάλασσα - Ανατολική Αττική - Μονή Πευκοβουνογιατρίσσης


Κυριακάτικη βόλτα μας έφερε στην παραλία της Κακής Θάλασσας, που βρίσκετε στο νοτιoανατολικό τμήμα της Αττικής.
Κατά την Ελληνικής Μυθολογίας όταν οι βάρβαροι επιτέθηκαν στην Ελλάδα, ο Δίας και ο Άδης έσυραν τις ακτές της στεριάς, ώστε να μπορούν να μιλάνε και άφησαν το νερό της θάλασσας στη μέση. Όταν οι βάρβαροι έκαναν επίθεση στην Ελλάδα από αυτό το σημείο, η κατάσταση ήταν τραγική γιατί ο αριθμός των πολεμιστών τους ήταν πολύ μικρότερος αλλά και τα πλοία των εχθρών ήταν ποιο επιβλητικά των ελληνικών. Τότε ο Δίας και ο Άδης,  ζήτησαν την βοήθεια του Ποσειδώνα να στείλει κύματα μεγαλύτερα από τα πλοία των βαρβάρων. Έτσι κατάφεραν να νικήσουν οι Έλληνες με την βοήθεια των Θεών. Από τότε η θάλασσα στην περιοχή αυτή της Κερατέας ονομάστηκε Κακιά Θάλασσα.
Ο κάθετος βράχος στην αριστερή πλευρά είναι κατάλληλος για αναρρίχηση. Στο δεξιό λόφο και πάνω από τον οικισμό υπάρχει  μοναστήρι παλαιοημερολογιτών, που η ιστορία του είναι θλιβερή, μια που για πολλά χρόνια λειτουργούσε σαν σανατόριο. Η …αγία ηγουμένη στο όνομα της Παναγίας ασκούσε εξουσία βασανισμού τόσο στους τροφίμους όσο και στα παιδιά τους, αρπάζοντας τις περιουσίες τους. Ήταν υπεύθυνη για το θάνατο 150 ατόμων.  Ήθελα να ήξερα δεν μπορούσε η Παναγία αν υπήρχε να την κάψει αυτή και τους συνεργούς της και να γλύτωναν τόσες αθώες ψυχές;
Σήμερα λειτουργεί πάλι σαν μοναστήρι με την επιβλητική επιγραφή προ της μονής στο όνομα της Παναγιάς Πευκοβουνιογιατρίτησσης. Ομολογώ πως αν ήξερα για τα γεγονότα που συνέβησαν εκεί δεν θα περνούσα ούτε από έξω.
Αλλά και στα νεότερα χρόνια πάλι επεισοδιακή είναι η κοινότητα των καλογραιών 



Προφανώς είχαν κάμερες και είδαν ότι φτάσαμε γιατί μας άνοιξαν την πόρτα πριν την κτυπήσουμε. Ο περιβάλλον χώρος τεράστιος, καθαρός με αρκετά δέντρα και πολλά είδη λουλουδιών. Μια ευγενική καλόγρια μας έδειξε που έπρεπε να πάμε για να προσκυνήσουμε αλλά κάποια μοναχή μας ακολουθούσε από μακριά. Φτάνοντας στην εκκλησία δεν μας επέτρεψαν φωτογραφίες. Η εκκλησία είναι στα πρότυπα των ναών των Ιεροσολύμων, σκοτεινή, καταθλιπτική θα έλεγα, γεμάτη με χρυσά στολίδια και παντού παντού αγιογραφίες.  Μια αμαθής καλόγρια, με μουστάκι και γένια μας εξήγησε για τα θαύματα κατά καιρούς της Παναγίας, η πρώτη που μας έδειξε, έσωσε το μοναστήρι από φωτιά των Γερμανών, η δεύτερη, οδηγούσε τους Έλληνες στρατιώτες στον πόλεμο του 1940, η τρίτης έσωσε κάποιον δαιμονισμένο. 
Βγήκαμε αρκετά γρήγορα από το χώρο γιατί η ώρα ήταν περασμένη και έπρεπε να φύγουμε.





















































29 Νοε 2017

Αγριοκαστανιά - Aesculus hippocastanum


Η αγριοκαστανιά σαν δέντρο μοιάζει με την γνωστή μας καστανιά, αλλά οι καρποί της βρίσκονται σε σφαιρική κάψα με μεγάλα αγκάθια. Έχουν μεγάλη τοξικότητα και επικίνδυνα για τον άνθρωπο στοιχεία, που μπορούν να προκαλέσουν εμετό και γαστρεντερικές διαταραχές. Στην φαρμακευτική χρησιμοποιούνται λόγω των συστατικών τους για την φλεβική ανεπάρκεια, ανακουφίζοντας από πόνους, οιδήματα στα πόδια, κιρσούς και αιμορροΐδες. Στα άλογα δε που πάσχουν από αναπνευστικά προβλήματα, τους δίνουν αγριοκάστανα, γι αυτό τα συναντάμε και με την ονομασία ιπποκάστανα.









27 Νοε 2017

Τζιτζιφιά - Elaeagnus angustifolia


Η Τζιτζιφιά, ή μοσχοϊτιά είναι καρποφόρο δένδρο, αλλά και φυλλοβόλο, με δίχρωμα φύλλα σαν της ελιάς. Τα άνθη της βγάζουν ένα ευχάριστο λεπτό άρωμα  που διαχέεται σε μεγάλη έκταση. Η καταγωγή της είναι η  Ασία. Με τα φύλλα, τις ρίζες, τα άνθη και τους καρπούς της φτιάχνουν φάρμακα γιατί έχουν θεραπευτικές ιδιότητες και θεραπεύουν πολλές αρρώστιες, από πονόλαιμο έως εγκαύματα και από νευρίτιδα έως αϋπνία. Φτιάχνουν δε με τους καρπούς στην Κίνα μαρμελάδες, καραμέλες, γλυκά και τουρσί. 
Εδώ την βρήκα σφιχταγκαλιασμένη με ένα Αλμυρίκι.








24 Νοε 2017

Κρόκος - Crocus sativus


Ο κρόκος είναι από τα ωραιότερα αγριολούλουδα της ελληνικής φύσης. Ανθίζουν σχεδόν ολόκληρο τον χρόνο, αρχίζοντας το φθινόπωρο από τα νότια και τα χαμηλά για να συνεχίσουν χειμώνα, άνοιξη και το καλοκαίρι στα ψηλά βουνά. Το ταξίδι του κρόκου είναι αρκετά μεγάλο μέχρι να φτάσει στην πατρίδα μας. Ξεκίνησε από την Μεσοποταμία, το Κασμίρ, την Ιωνία, αλλά και για πολλά χρόνια ήταν είδος συναλλαγής σε χώρες της Ασίας. Στην Αίγυπτο η βασίλισσα Κλεοπάτρα χρησιμοποιούσε τον κρόκο για τα καλλυντικά της αλλά και οι Ρωμαίοι αρωμάτιζαν το κρασί τους με αυτόν. Κατά την εποχή του Μίνωα στην Κρήτη είναι οι πρώτες αναφορές της παρουσίας του στον Ελλαδικό χώρο. Άνθη του κρόκου κοσμούσαν τοιχογραφίες στα μινωικά ανάκτορα. Ο κρόκος ήταν και είναι σημαντικό φυτό για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες, αλλά και για την χρωστική του ικανότητα. Εδώ λουλούδια κρόκου από την ευρύτερη περιοχή της Αττικής γης.









20 Νοε 2017

Λόφος Λιάδας - Μαρκόπουλο Μεσογαίας


 Από το Λαύριο προς Αθήνα στο ύψος της διασταυρώσεως προς τις εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού κέντρου Ιππασίας, δεξιά συναντάμε τον λόφο της Λιάδας.  Επάνω σε αυτόν δεσπόζει ένας πύργος που είναι μια  τετράγωνη κατασκευή, με  2 ορόφους και το ύψος 8,5 μέτρα. Πριν χρόνια βέβαια ήταν σε καλύτερη κατάσταση, είχε 3 ορόφους και επάλξεις. Επειδή όμως βρισκόταν πολύ κοντά σε κατοικημένη περιοχή, χρησιμοποιήθηκε από τους κατοίκους σαν οικοδομικά υλικά για να κτίσουν  φθηνά τα σπίτια τους.
Ο πύργος ήταν μέρος ενός δικτύου πύργων που είχαν  οπτική επικοινωνία μεταξύ τους. Το δίκτυο εξασφάλιζε την άμυνα και την έγκαιρη ειδοποίηση σε περιπτώσεις εχθρικών επιδρομών.
 Γύρω από τον πύργο υπάρχουν άλλες 3 εκκλησίες ερειπωμένες, από τις οποίες  η μια είναι κτισμένη πάνω σε αρχαίο ναό.
Στο ίδιο λόφο υπάρχει και το εκκλησάκι των Ταξιαρχών.









13 Σεπ 2017

Πύλος


Ναυαρίνο ή Πύλος είναι πόλη της δυτικής Πελοποννήσου στις ακτές του Ιονίου. Το λιμάνι της Πύλου θεωρείται το ποιο ασφαλές αγκυροβόλιο της Μεσογείου λόγω της νήσου Σφακτηρίας, που φράσει τον όρμο.



 Στη πλατεία της πόλης υπάρχει το μνημείο των Τριών Ναυάρχων (Κόδριγκτον, Δεριγνύ, Χέυδεν) που έλαβαν μέρος στην Ναυμαχία του Ναβαρίνου, στις 8 Οκτωβρίου του 1827. Ήταν η τελευταία σημαντική ναυμαχία που έγινε με κανονιοφόρα ιστιοφόρα σκάφη, μοναδική με τόσα πολλά πλοία και τέτοια δύναμη πυρός, σε τόσο μικρό χώρο. Οι στόλοι των τριών συμμαχικών δυνάμεων βρετανών, γάλλων και ρώσων, αν και υστερούσαν αριθμητικά μπροστά στον οθωμανικό και αιγυπτιακό στόλο, κατάφεραν να υπερισχύσουν και να τον καταστρέψουν, δια της πειθαρχίας, της άρτιας εκπαίδευσης και της πείρας σε θαλάσσιο πόλεμο. Μετά την ναυμαχία αυτή αναγκάστηκε η  οθωμανική  κυβέρνηση  να παραχωρήσει αυτονομία στους Έλληνες. 













Δυτικά από την πόλη δεσπόζει το  Νεόκαστρο, που βρίσκετε στο πέρασμα πάνω από το φυσικό λιμάνι της Πύλου. Χτίστηκε το 1573 από τους Οθωμανούς Τούρκους, που το κράτησαν για περίπου 100 χρόνια. Αργότερα το κατέλαβαν οι Βενετοί από το 1686 έως το 1715, ύστερα κατελήφθη από την εξέγερση των Ορλωφικών έως το 1770. Η τελική απελευθέρωση του έγινε μετά την ελληνική επανάσταση του 1821 και την παρουσία πλέον  γαλλικού εκστρατευτικού σώματος.











  Στον περίβολο χώρο του, βρίσκονται ο ναός του Σωτήρος  (πρώην τζαμί), 













ο στρατώνας του στρατηγού Maison (του εκστρατευτικού γαλλικού σώματος), που φιλοξενεί μέρος του αρχαιολογικού μουσείου















 και το κτίριο του Πασά που έχει θεματική έκθεση «Ναυάγια» και ευρήματα από αυτά.




 Η ακρόπολη του κάστρου τέλος αποτελείται από έξι πύργους