Πάντα είμασταν τόσο χαζοί ή μας έκανε τώρα η καραντίνα να
ξεχνάμε τον βασανισμό που δέχονται εκατομμύρια δύσμοιρα ζωάκια και θα πρέπει να
λυπόμαστε όσους χάνουν το παχυλό εισόδημά τους. Τα θανατώνουν με αιτιολογία, γιατί το ίδιο
έκαναν και οι Δανοί. Οι δημοσιογράφοι πλέον έχουν και κάτι νέο να ασχολούνται.
Τόσοι άλλοι που είμαστε σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, που τα μάρκετ έφτασαν
στο ψιλότερο σημείο τα προϊόντα τους, κάνοντας τα στραβά μάτια για τις τιμές σε
όλα τα είδη, μπορούν και βλέπουν μόνο ότι τα αντισηπτικά
και τα χαρτιά τουαλέτες ανατιμήθηκαν, τι να πω; Ας ξυπνήσουμε λίγο από τον λήθαργο. Ας μη
ξεχνάμε ότι περισσότερα από 30 εκατομμύρια ζώα (λύγκες, αλεπούδες, βιζόν, μίνκ,
ρακούν, κογιότ, σκίουροι, μαύρες αρκούδες και άλλα θηλαστικά) θυσιάζονται κάθε
χρόνο στο βωμό της ανθρώπινης κοκεταρίας για να γίνουν γούνινα παλτό ή τσάντες,
γάντια, μπότες, μπουφάν, ακόμη και σε μπρελόκ, όλα όσα συντηρούν την
αιματοβαμμένη βιομηχανία βασανισμού και βαρβαρότητας. Τον Οκτώβριο του 2009 έγινε διαμαρτυρία στο Κολωνάκι και στην Ερμού, με πανό που αναγράφαν «Μόνο
ένα τέρας μπορεί να εκτρέφει και να γδέρνει ζώα για τη γούνα τους. Μόνο ένα
τέρας μπορεί να σχεδιάζει και να φτιάχνει ρούχα από γούνα ζώων. Μόνο ένα τέρας
μπορεί να πουλάει γούνα. Μόνο ένα τέρας μπορεί να φοράει γούνα». Όσο για την
μέθοδο θανάτωσης είναι με αέρια, πρωκτική ηλεκτροπληξία, σπάσιμο λαιμού,
πνίξιμο, δηλητηρίαση με στρυχνίνη ή την εξάτμιση ενός φορτηγού, θάλαμο
αποσυμπίεσης, σφυροκόπημα μέχρι θανάτου και τέλος, το ζωντανό γδάρσιμο αφού τις
περισσότερες φορές τα ζώα διατηρούν ή ανακτούν τις αισθήσεις τους κατά τη στιγμή
του γδαρσίματος. Όλα αυτά τα βάσανα συνεχίζουν έως σήμερα παρά το νομοθετικό
ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 6 Μαΐου του 2009, για την προστασία των
ζώων κατά την θανάτωση.
