Βερόνα - Ιταλία

Η Βερόνα είναι πόλη της βόρειας Ιταλίας. Είναι Η πατρίδα όπου γεννήθηκε και πέθανε ο λογοτεχνικός έρωτας, του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας.

Ένας από τους κύριους τουριστικούς προορισμούς στον ιταλικό Βορρά. Έχει εκκλησίες, κτίρια της αναγέννησης, αλλά και ρωμαϊκά μνημεία. Η καλλιτεχνική κληρονομιά της, με τις ετήσιες εκθέσεις και τις παραστάσεις του λυρικού θεάτρου στην περίφημη Αρένα, αποτελούν πόλο έλξης. Εμείς είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε την Όπερα Τουραντό του Τζ. Πουτσίνι, μια που τις μέρες της επίσκεψης στην πόλη, υπήρχε η παράσταση αυτή. 

Προτιμήσαμε σαν επιλογή της διαμονής μας, να μείνουμε ακριβώς δίπλα στην παλιά πόλη. Έτσι η πρόσβαση μας σε αυτή ήταν άμεση. Στην πλατεία Μπρα, την πρώτη που συναντήσαμε, είδαμε πως ήταν έντονη η παρουσία στρατιωτικής δύναμης για λόγους ασφαλείας, δεξιότερα, ένα όμορφο σιντριβάνι και παγάκια γύρω από αυτό, με αραγμένους τουρίστες και μη. Από την απέναντι πλευρά πολλά καφέ και εστιατόρια και στο βάθος η επιβλητική Αρένα.  Χτίστηκε το  30 μ.Χ. και είναι μία από τις 3 μεγαλύτερες στον κόσμο, με δυνατότητα να δέχεται 30.000 άτομα. Κατά το έτος 117 μ.Χ. έγινε ένας καταστροφικός σεισμός κατά τον οποίο κατέρρευσε ο εξωτερικός της δακτύλιος. Όπως ήταν φυσικό πήραν τα μάρμαρα για κατασκευή άλλων κτηρίων.

Λίζα

Η Λίζα μας, τα κατάφερε πολύ καλά αυτή την φορά μετά την αποτυχημένη γέννα και τον τραυματισμό της. Τα τέσσερα μικρούλια με τη μαμά τους ευτυχισμένα στην φωλιά που της δημιουργήσαμε. Προγραμματισμένο ταξίδι μας για τη Βερόνα της Ιταλίας, δέκα μέρες μετά την παρουσία των μικρών, μας ανησύχησε, μήπως και δεν τα καταφέρουν τα μικρά με τους καύσωνες που θα ερχόταν, όπως  πληροφορούσε η Ε.Μ.Υ. Αφήσαμε ποσότητες φαγητού και νερού σε προστατευμένο σημείο του μπαλκονιού για την μαμά, αλλά και την επίβλεψη δυο μέρες μετά της απουσίας μας, σε πρόθυμο …εθελοντή. Όταν γυρίσαμε, η Λίζα, μας περίμενε στα σκαλιά του σπιτιού και έκανε χαρές που μας είδε και πάλι. Πήγαμε στο κουτί της να δούμε τα μικρούλια αλλά δεν τα βρήκαμε. Οι δύο τελευταίες μέρες ήταν πολύ ζεστές και αναγκάστηκε να πάρει τα μικρά της από το κουτί για ποιο ασφαλές σημείο. Κρίμα είπαμε χάσαμε τα μικρούλια, ποιος ξέρει που να τα πήγε! Ευτυχώς όμως μετά από λίγο την είδαμε να πηγαίνει στην άκρη του μπαλκονιού. Την ακολουθήσαμε. Η επιλογή της ήταν να φέρει τα μικρούλια της, στην μεγάλη γλάστρα της καμέλιας που κατά διαστήματα ποτιζόταν και είχε ποιο πολύ δροσιά, από ότι το κουτί της. Τρεις μέρες αργότερα έπιασε βροχή και μεταφέραμε την οικογένεια και πάλι στην πρώτη της φωλιά.

Μύκονος, παραλία Φώκος

Ολιγοήμερες διακοπές σε κυκλαδίτικο νησί, μας έφερε στην παραλία Φώκος, στο βόριο μέρος του νησιού. Η διαδρομή μετά τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο, αρκετά εύκολή παρά τις λακκούβες και την σκόνη που δημιουργούσαν τα άλλα από την αντίθετη κατεύθυνση αυτοκίνητα. Από ψηλά η θέα καταπληκτική και η θάλασσα σε καλούσε με τον τρόπο της, να κολυμπήσουμε σε αυτή. Αφήσαμε το όχημα μακριά γιατί η πρόσβαση στην παραλία ήταν δύσβατη για αυτοκίνητο. Πολλοί ήταν στην ακροθαλασσιά και λίγοι μέσα σε αυτή. Τα νερά αρκετά κρύα, αλλά άξιζε τον κόπο να τα απολαύσουμε μετά την τόση διαδρομή και αναμονή μέσα στην ζέστη και την σκόνη. Παντού όμως μέσα και στην επιφάνεια του νερού, πάμπολλες σακούλες, αλλά κανένας από όσους ήταν εκεί, δεν έκανε προσπάθεια να απομακρύνει, όσες θα μπορούσε. Αδιαφορία στο έπακρο. Μετά που έβγαλα όσες συνάντησα στο πέρασμά μου άλλος ένας …γραφικός σαν εμένα φιλοτιμήθηκε να βγάλει και αυτός αρκετές.

Πάγουρος - Pagurus

Ό πάγουρος (Pagurus), ανήκει στο είδος καρκινοειδών της οικογένειας των παγουριδών. Με την ονομασία πάγουροι, αναφέρονται γενικά όλα τα ανόμουρα καρκινοειδή, τα περισσότερα από τα οποία είναι θαλάσσια. Το σώμα τους αποτελείται από έναν κεφαλοθώρακα και μαλακή, ασύμμετρη κοιλιά. Οι πάγουροι ζουν συνήθως μέσα σε εγκαταλελειμμένα όστρακα μαλακίων. Στον Ατλαντικό ωκεανό και στη Βόρεια θάλασσα είναι διαδεδομένο το είδος Pagurus bernhardus, γνωστό ως  Βερνάρδος ο ερημίτης ή καβούρι ερημίτης, ενώ στη Μεσόγειο είναι κοινό το είδος Pagurus arrosor, το οποίο συναντάμε και στις ελληνικές θάλασσες.

Στραγγιστό γιαούρτι

Στην ευρύτερη περιοχή του νομού της Αττικής, υπάρχουν αρκετά εργαστήρια επεξεργασίας γάλακτος και δημιουργίας προϊόντων από αυτό. Ένα από αυτά ανακαλύψαμε στην περιοχή των Καλυβίων. Με μοναδικό σε υφή και γεύση το στραγγιστό γιαούρτι σακούλας. Έχει βέβαια και άλλα προϊόντα, όπως κρέμες, ρυζόγαλα, και λευκά τυριά. Αλήθεια είναι ότι το πρωτογνωρίσαμε σε παραδοσιακή ταβέρνα της ίδιας περιοχής και αναζητήσαμε τον παραγωγό του.

Μίνι υποβρύχιο επιφανείας - Πόρτο Ράφτη

Στο χώρο του λιμανιού του Πόρτο Ράφτη, όπου έχουν μόνιμο ελλιμενισμό περιπολικά του Λιμενικού Σώματος και άλλα σκαφάκια, βρήκαμε ένα κιόσκι που διαφήμιζαν για κάποιο σκάφος με παράθυρα σταθερά στο κάτω του χώρο που έκανε μια μικρή βόλτα στην ακτογραμμή της περιοχής για να απολαύσουμε τον βυθό της. Η υπεύθυνη εκεί κοπελιά μας είπε ότι την ίδια ημέρα θα ήταν το τελικό του ταξίδι στην περιοχή (αν και δεν ήταν ακριβώς έτσι γιατί το είδαμε να και τις επόμενες μέρες να ταξιδεύει) μετά θα έφευγε για την Πάργα. Έτσι αποφασίσαμε το απόγευμα της ίδιας μέρας να κάνουμε και εμείς την διαδρομή της περιήγησης μαζί του. Ήταν ένα μίνι υποβρύχιο επιφανείας. Πήρε στον εσωτερικό του χώρο 10 άτομα. Ατμόσφαιρα αποπνικτική, παρά τον κλιματισμό που έλεγε ότι διέθετε. Οι τρείς από όλους μας είχαν δυσκολία αναπνοής. Στην αρχή ταχύτητα του σκάφους αρκετή ώστε να μη βλέπουμε τίποτα, παρά μόνο φυσαλίδες αφρού. Όταν έφθασε κοντά στην ακτή μείωσε ταχύτητα και είδαμε, αχινούς, οικοδομικά υλικά από τις βίλες της περιοχής, ελαστικά αυτοκινήτων, πολλές ομάδες με ψαράκια καλόγριες, μερικά διαβατάρικα ψάρια και γενικά έναν άγονο βυθό μόνο με βράχους. Δεν ακούσαμε ούτε ένα ψίθυρο από το στόμα του καπετάνιου για το που είμαστε και τι βλέπουμε. Ευτυχώς βγήκα στην σκάλα και έβγαλα φωτογραφίες εκτός του σκάφους. Πραγματικά μια απογοήτευση.  Κλαίω τον χρόνο που έχασα μαζί τους μέσα στην ζέστη και τα 35 ευρώ.

Πάνειο όρος - Αττική

Νοτιοανατολικά του Υμηττού, στην Αττική γη, συναντάμε το Πάνειο όρος. Βρίσκεται ανάμεσα στα Καλύβια Θορικού και την Κερατέα, αλλά και ανάμεσα στο όρος Μερέντα και Όλυμπο. Είναι το δεύτερο σε ύψος βουνό μετά τον Υμηττό με 648 μέτρα με χαμηλή βλάστηση. Στο βουνό αυτό ήρθαμε με τους φίλους μας, να το επισκεφτούμε, να μαζέψουμε αγριολούλουδα, αλλά και να απολαύσουμε την θέα.