Το χωριό Κάτω Πεδινά, ή Κάτω Σουδενά κατά την Σλαβική του
ονομασία, αλλά και κατά τον ερευνητή Λαμπρίδη, ο οποίος αναφέρει ότι το χωριό μέχρι το 1634 λεγόταν Στούδενα, προερχόμενο από το Σλαβικό studend που
σημαίνει ψυχρός. Τα Κάτω Σουδενά μετονομάζονται το 1928 σε Κάτω Κάμπο και το
1929 σε Κάτω Πεδινά. Βρίσκετε σε υψόμετρο 940μ. Είναι γνωστός οικισμός από το
1321. Η παλαιότερη γραπτή αναφορά του ονόματος βρίσκεται στο Βυζαντινό
χρυσόβουλο του Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου, μαζί με τα χωριά Άνω Πεδινά,
Ελαφότοπο και Πάπιγκο. Σύμφωνα με την παράδοση, το χωριό μεγάλωσε από τη
συγκέντρωση σε αυτό των γύρω χωριών, του Καραπούλι και του Σμολιάσου τα οποία
διαλύθηκαν. Το χωριό ήταν αρκετά πλούσιο, χάρη στο εύφορο οροπέδιό του και τον
ποτιστικό κάμπο του Καλαμά, μια που διοικητικά σε αυτό υπαγόταν και η περιοχή
του Καλπακίου. Οι κάτοικοί του ασχολούνταν κυρίως με την γεωργία και την
κτηνοτροφία. Είναι κτισμένο αμφιθεατρικά στις πλαγιές τριών λόφων. Στους
πρόποδές των λόφων υπάρχει μεγάλο οροπέδιο με έξι πέτρινα πηγάδια. Οι παλιοί Ζαγορίσιοι αποκαλούσαν τα Κάτω Πεδινά
«Ψωμοχώρι», γιατί καλλιεργούσαν, για χρόνια, κριθάρι, σιτάρι και καλαμπόκι,
ήταν θα λέγαμε ο σιτοβολώνας των
Ζαγοροχωρίων. Στους λόφους υπήρχαν 45 αλώνια, που αλώνιζαν και λίχνιζαν το
σιτάρι. Τα μεγάλα και πέτρινα σπίτια του χωριού φτάνουν μέχρι την κορυφή του
λόφου Μπαφαράχη προς το Καλπάκι. Στις περιοχές του χωριού «Γκορτζιά» και
«Λακκιά Σπανού» έχουν εντοπιστεί αρχαίοι τάφοι του 11ου και του 12ου αιώνα. Τον 15ο αιώνα κάτοικοι των Κάτω Σουδενών
μετοίκησαν στην Πελοπόννησο και ίδρυσαν εκεί, τα Κάτω Σουδενά Καλαβρύτων, με νέα
τους ονομασία Κάτω Λούσιοι. Τα σπίτια έχουν την χαρακτηριστική πέτρα, του
ασβεστολιθικού σχιστόλιθου σε ανοιχτό γκρι, σχεδόν άσπρο και στέγες από
μαύρη πλάκα. Στα βουνά πάνω από το χωριό, Γκραμπάλα, μικρή και μεγάλη Ασσόνισα,
έγιναν οι μάχες του Ελληνοϊταλικού Πολέμου στις 28 Οκτωβρίου 1940.
Στο χωριό αυτό πέρασα αρκετά καλοκαίρια, με τους γονείς και τον αδελφό μου μικρός, αλλά και λίγα χρόνια μεγαλύτερος. Είχαμε το σπίτι των γεννητόρων του πατέρα μου. Παλιό βέβαια που ποτέ δεν θυμάμαι να φτάσαμε σε αυτό και να μη έχουμε να κάνουμε εργασίες για την συντήρησή του.
